Priština je grad u severnom delu Kosovske kotline, u Autonomnoj Pokrajini Kosovo I Metohija. Ujedno, Priština je najveći I glavni grad južne srpske Pokrajine. Prostire se na površini od 857 kvadratnih kilometara, a u njoj živi oko 200 000 stanovnika. Najveći deo stanovništva Prištine čine Albanci. Od 1999. godine u Prištini se nalazi sedište privremenih kosovskih vlasti.
Na području Prištine preovladava kontinentalna klima. Leta su topla i duga, a zime hladne. Prosečna godišnja temperature iznosi 15, 5 stepeni celzijusa. Najhladniji mesec je januar, a najtopliji jul.
Priština je grad sa veoma dugom I bogatom istorijom. Prvo naselje na ovom području potiče iz vremena neolita. U vreme Rimljana ovo naselje je nosilo naziv Vicianum, a ime Priština se prvi put pominje u trinaestom veku. Tokom srpskog srednjeg veka Priština je bila veoma razvijena, naročito zbog činjenice da se nalazila na trgovačkom putu između Dubrovnika i Carigrada, i zbog blizine rudnika i grada Novo Brdo, potom Janjeva i Trepče. Dvor srpskog kralja Milutina nalazio se u Prištini. Takođe, ovo je grad u kome je stolovao Vuk Branković. Prvi turski upad u Prištinu dogodio se 1396. godine, i tada je oni ustupaju knezu Stefanu Lazareviću. Ekonomski razvoj Prištine prekinut je sredinom petnaestog veka, a grad konačno pada u tuske ruke 1456. godine.
Turska vlast trajala je sve do Balkanskih ratova 1912 – 1913. Od kraja sedamnaestog veka sa ovog područja počinje egzodus Srba, što je u značajnoj meri menjalo demografsku sliku. Srbi koji su ovde dočekali oslobođenje bili su tokom devetnaestog veka izloženi strahovitim napadima albanskog stanovništva. Tokom Prvog svetskog rata u Prištini su se nalazile bugarske okupacione snage. Tokom Drugog svetskog rata gradom su upravljali Italijani, a nakon njihove kapitulacije uprava nad Prištinom prelazi u nemačke ruke. Nakon rata Priština postaje administrativni centar Autonomne kosovsko – metohijske uprave, a potom i glavni grad Autonomne Pokrajine Kosovo i Metohija. Tada je zabeležen značajan porast stanovništva. Osamdesetih godina prošlog veka Albanci su činili preko 70 procenata stanovništva Prištine. Secesionistički nemiri eskalirali su krajem osamesetih godina. Teroristički napadi albaskih separatista doveli su do intervencije jugoslovenske vojske na Kosovu i Metohiji. Rat je završen bombardovanjem Srbije i povlačenjem srpske vojske iz Pokrajine. Etničko čišćenje koje su sprovodili Albanci je u većoj meri završeno, zbog čega u Prištini danas živi zanemarljiv broj Srba.
Turističke atrakcije u Prištini su :
• 
Muzej Kosova osnovan je 1949. godine, a sastoji se od tri jedinice. To su Glavna zgrada, Kompleks Emin Gijku – a, i Kuća nezavisnosti. U Kompleksu Emin Gijku – a se nalazi postavka etnološke izložbe. Glavna zgrada Muzeja Kosova izgrađena je 1889. godine u cilju smeštanja Visoke vojne komande. Posebnu vrednost muzeja čini figura od terakote, Boginja na tronu, koja je pronađena 1956. Figura je visoka preko 18 metara, a potiče iz perioda četiri milenijuma pre Hrista.
• 
Sahat kula smeštena je u blizini Muzeja Kosova, a potiče iz devetnaestog veka. Sahat kula je visoka 15 metara, šestougaonog je oblika, a na njenom vrhu nalazi se satni mehanizam. Originalno zvono, koje je doneseno iz Moladavije, ukradeno je 2001. godine.
• 
Carska džamija, odnosno džamija Mehmeda Fatiha II Osvajača, smeštena je u centru Prištine. Ovo je jedan od najlepših arhitektonskih primera iz perioda Osmanskog Carstva, a izgrađena je 1460 / 61. godine. Džamija je građena od kamenih blokova i na sebi ima veoma skromnu dekoraciju. Raspon kupole iznosi 13, 5 metara, a sadrži i minaret koji je 1955. godine rekonstruisan.
• Crkva Svetog Nikole izgrađena je 1830. godine, a u to vreme, zbog zabrane da hrišćanski verski objekti budu viši od muslimanskih, nije imala kupolu. Tokom nasilja koje se 2004. godine odigralo na Kosovu I Metohiji, crkva je uništena. Do danas je veoma malo urađeno na njenoj obnovi.
• Kuća Emindžika, u kojoj se nalazi Etnološki muzej, potiče iz devetnaestog veka, I tipičan je primer bogataške kuće iz tog perioda. Nekada je kuća pripadala porodici Đinoli, a od 1957. se nalazi u vlasništvu Muzeja Kosova.
• 
Manastir Gračanica je zadužbina srpskog kralja Milutina. Izgrađena je 1321. godine I posvećena je Uspenju Presvete Bogorodice. Smeštena je na oko 10 km od Prištine. Gračanica je jedan od najlepših i najznačajnijih verskih objekata u Srbiji, i nalazi se na UNESCO – voj listi svetske baštine. Po uzoru na manastir Gračanica je građena Crkva Svetog Marka u Beogradu.
• 
Gazimestan je uzvišenje smešteno severoistočno od Prištine. Ovo je mesto na kome je 28. juna 1389. godine vođena Kosovska bitka između srpske i osmanske vojske. Ovde se nalazi Spomenik kosovskim junacima, dok su u blizini Muratovo i Barjaktarevo turbe.